« Nedense insanoğlu hep geçmişini arar, bazen çocukluğu gelir aklına, bazen de gençlik yılları. Hayatına yenilikler eklese de, yeni birçok şey elde etse de, hatta çok paraya sahip olsa da, yine de eskiyi özler. Yaş ilerledikçe geriye dönüp bakar.
Kendi kendine « Ne çok mesafe katetmişim » der. « Nelerden ve nerelerden geçmişimʔ » diye sorar. Bulunduğu durumla o eskiyi hep kıyaslar. Fakir iken zengin olduğuna sevinse de ve yahut zenginken fakir düştüğüne üzülse de, şu bir gerçektir ki, yıllar geçmiş ve artık yaşlanıyordur. Zamanı geriye çevirmeyecektir. Saatleri durduramazsın, zaman ilerliyor. Yani hayat devam ediyor. »
Romanın kahramanı hayatını değiştiren tüm olayların cuma gününe denk geldiğini fark eder. Fakat, bunlar tesadüfmüydüʔ O bunu anladığında artık geç mi kalmıştıʔ
Cuma Kılıç’ın kaleme aldığı ilk romanında, okurlar esrarengiz olaya ve aynı zamanda Doğu ile Batı arasında kalan, kendini hiç bir yere ait hissedemeyen bir hayata tanıklık edecekler.
Avis
Il n’y a pas encore d’avis.